Zadaniem człowieka na każdym etapie jego życia jest dbanie o własny rozwój. To szukanie tego, co służy ciału. To wysiłki wkładane w uczenie się i rozwój pasji. To walka z grzechem, walka o miłość i dla miłości. Ciągłe wstawanie z upadków. Wytrwałość w małych, dla wielu niezauważalnych rzeczach. Osoby wkraczające w dorosłość, mierzą się z niezwykle intensywnym czasem zmian. Stopniowe usamodzielnianie się, uczenie się na własnych błędach i próby pokazania światu swojej indywidualności sprawiają, że okres dojrzewania to nieustanne poszukiwanie. Poszukiwanie prawdy. Konfrontowanie przekazanych przez rodziców wartości z wartościami innych i dokonywanie wyborów, które niosą określone konsekwencje. A także zadawanie pytania: gdzie jest dla mnie odpowiednie miejsce? Często zastanawiamy się, czego Bóg oczekuje od nas. Powinnam wybrać ten kierunek studiów, czy może tamten? A jak wybiorę inny, to skąd mam wiedzieć, czy podjęłam decyzję zgodną w wolą Bożą? Wolą Bożą dla nas jest dawanie Jego miłości innym. Zostaliśmy stworzeni by kochać i być kochanymi. To jaką wybierzemy drogę życia nie jest najistotniejsze w pełnieniu Bożej woli. Wybory życiowe i zawodowe należą do nas. Bóg kocha rozwój. Dał nam wiele darów, które możemy w sobie odkryć. Dzięki nim możemy zobaczyć, w czym będziemy się odnajdywać, a przez to służyć ludziom. Rozwój jest procesem, nieustanną nauką. Poprzez żmudne powtarzanie tych samych czynności osiąga się cele. Zostaliśmy stworzeni do wielkich rzeczy. „Wielkich” w rozumieniu Boga, nie świata. Bóg chce, byśmy kochali i byli wytrwali w miłości. Liczy się dzisiaj, nie wczoraj, czy jutro. Żyję tu i teraz. Bóg troszczy się o tych, którzy oddają Jemu cześć i chcą pełnić Jego wolę. Co zrobisz, by DZIŚ dać z siebie innym to, co najlepsze?
Szczęśliwy, kto oddaje cześć Panu,/kto kroczy drogami, które On wskazuje! Ps 128, 1
