Ewangelia (Mk 13,33-37) Jezus powiedział do swoich uczniów: Uważajcie, czuwajcie, bo nie wiecie, kiedy czas ten nadejdzie. Bo rzecz ma się podobnie jak z człowiekiem, który udał się w podróż. Zostawił swój dom, powierzył swoim sługom staranie o wszystko, każdemu wyznaczył zajęcie, a odźwiernemu przykazał, żeby czuwał. Czuwajcie więc, bo nie wiecie, kiedy pan domu przyjdzie: z wieczora czy o północy, czy o pianiu kogutów, czy rankiem. By niespodzianie przyszedłszy, nie zastał was śpiących. Lecz co wam mówię, mówię wszystkim:
Czuwajcie! Rozważanie Bóg daje Słowo dokładnie na dany dzień. Najmocniejsze są dziś słowa: Uważajcie i czuwajcie. Dziś rano, przy goleniu, w radiu usłyszałem: tragiczna śmierć trójki małych dzieci w nocy, przez zaczadzenie. Dramat. Nikt nie wie, kiedy... . Uważność i czuwanie to skupienie na najważniejszym – na życiu, na życiu wiecznym. Życie nie jest oczywiste. I sens, jaki mu nadam, nie jest oczywisty. To wymaga uważności. Nieraz otrzymujemy sygnały, przeczucia, ostrzeżenia. Bóg daje nam je na co dzień w postaci dobrych natchnień, pragnień, zachęt albo napomnień. Jak wygląda moja uważność na te sygnały i znaki, przez które Bóg mnie ostrzega? Co dzisiaj Bóg do mnie mówi przez to wezwanie…?
ks. Jarosław Ogrodniczak
