Intuicja owiana niezrozumieniem

 

Za intuicją stoi podświadomy proces, który ułatwia np. budowanie relacji czy podejmowanie decyzji. Intuicja bazuje na naszych emocjach i doświadczeniach i można ją rozwijać – jest sporo sposobów, dzięki którym intuicja się rozwija. Dziś więcej o tym zagadnieniu, które dla wielu nadal jest niezrozumiane.

 

Albert Einstein powiedział:

„Intuicyjny umysł jest świętym darem, umysł racjonalny jest jego wiernym sługą. Stworzyliśmy społeczeństwo, które szanuje sługę, a zapomina o darze”.

 

Nie można się z tym nie zgodzić! A jednak wiele osób wciąż za jedyną wartość uznaje twarde fakty i cyferki, całkowicie nie mając zaufania do swojej intuicji.

Aby być w zgodzie ze samą sobą, korzystając przy tym ze swoich naturalnych obdarowań i predyspozycji oraz podejmować właściwe decyzje, należałoby wypracować idealne proporcje między umysłem logicznym a intuicją. Intuicja jest nie tylko pewnego rodzaju zdolnością, ale także metodą zdobywania informacji bez potrzeby kierowania się jedynie rozumem. W dużym stopniu bazuje na własnych doświadczeniach, co ułatwia codzienne funkcjonowanie. Dzięki niej sprawniej podejmujesz decyzje, jest pomocna w rozpoznawaniu sytuacji potencjalnie niebezpiecznych, a więc sprawdza się w momentach, w których nie możesz poświęcać czasu na rozumową analizę.

 

Intuicja jest tak zwanym szóstym zmysłem, a więc jak np. zmysł węchu może być rozwinięty u każdego w innym stopniu, tak samo jest i w przypadku intuicji – każda z nas ją ma, ale aby ją w sobie rozwinąć, trzeba poświęcić trochę czasu i nabrać praktyki. Głos intuicji jest stosunkowo cichy w porównaniu np. z głosem twoich emocji, stąd też, gdy się pojawia, łatwo go zagłuszyć. Jest jak szept, więc aby go usłyszeć, musisz dbać o to, aby wyciszać rozgardiasz codzienności, oddalający cię od życia wewnętrznego.

 

Głos intuicji często bywa pomijany. Skoro przez większość czasu słyszysz opinie innych ludzi, mediów i społeczeństwa, osłabiasz wewnętrzny głos, a tym samym przestajesz traktować go jak coś wartościowego. Jeśli nie uważasz czegoś za wartościowe, nie obdarzysz go zaufaniem, więc w efekcie nie zaufasz własnej intuicji. Niestety, jeśli jesteśmy nauczone przykładać większą wagę do ocen z zewnątrz, niż do własnych przekonań wewnętrznych, stwierdzamy, że te zewnętrzne opinie to jedyny głos rozsądku, a tym samym wydaje się nam, że poświęcanie czasu na wsłuchiwanie się w nasz cichy głos jest nierozsądne. Nikt nie nauczył cię, jak słuchać i wykorzystywać intuicję, dlatego wydaje się ona czymś odległym, błahym i całkowicie niepotrzebnym!

 

Intuicja nie wymaga dużego skupienia, działa bez wysiłku, jest jakby blaskiem światła w chaosie idei i myśli. Racjonalność nierzadko wymaga wysiłku, w przeciwieństwie do intuicji. Ta ułatwia odkrywanie swojej kreatywności i oryginalności, stanowi pomoc w myśleniu oraz podejmowaniu różnorakich wyzwań. Przez to, że intuicja działa w konkretnych przypadkach i spontanicznie, nie przydaje się w długoterminowym przewidywaniu, bo nie do tego służy. Ona działa najlepiej w obszarach, które nie są ci obce i w których masz już pewne doświadczenie.

 

Aby rozwijać intuicję warto prowadzić pamiętnik, dziennik, o którym mówiłam w poprzednim wpisie. Jeśli jeszcze go nie widziałaś, to zajrzyj, bo bardzo korzystną praktyką jest zapisywanie tego, co czujesz i co przeczuwasz, aby potem móc skonfrontować to z rzeczywistością. Będzie to szczególnie pomocne, gdy po czasie przypomnisz sobie sytuacje, w których poszłaś (albo nie poszłaś...) za swoim wewnętrznym głosem.

Przyglądając się i badając to, jak się czujesz w momencie, gdy ufasz swojej intuicji, nauczysz się rozpoznawania tego, kiedy ona działa. Dzięki temu będziesz wiedzieć, że wsłuchujesz się we właściwy głos.

 

Intuicja nie oznacza zamykania się na analizę i racjonalne myślenie. Wyznaczanie kierunku przy pomocy intuicji oraz uzupełnianie logicznym planem stanowi bardzo dobre połączenie. A więc warto, aby nasze przeczucia były punktem wyjścia, a nie punktem końcowym w procesie podejmowania decyzji.