Pamiętnik – nie tylko dla małych dziewczynek
Być może jako mała dziewczynka czy dorastająca nastolatka miałaś swój ukochany pamiętnik, którego strzegłaś jak oka w głowie. Był dla ciebie niczym najwierniejszy powiernik twoich rozterek, zapisem historii pierwszych miłości, miejscem przelewania na papier najskrytszych marzeń. Kartka papieru potrafi wszytko przyjąć i nie ocenia, z tych powodów możesz czuć nostalgię na myśl o swoim ukochanym pamiętniku. Dla jednych będzie kojarzył się pozytywnie i uczuciowo, dla innych może wydawać się czymś błahym, naiwnym czy infantylnym.
Chciałabym, abyś inaczej spojrzała na ten temat. Nie musimy nazywać tego pamiętnikiem – chociaż jeśli taka nazwa ci odpowiada, nie ma powodów, aby z niego rezygnować.
Powiem dzisiaj o tym, dlaczego zapisywanie, najlepiej systematyczne, swoich myśli, rozterek czy po prostu wylewanie na papier tego wszystkiego, co masz głowie, przynosi spore korzyści.
Pewnie niejednokrotnie doświadczasz poczucia bałaganu w głowie, nie potrafisz się skupić na jednej wykonywanej rzeczy, sto myśli na raz krąży i przeplatają się jedna z drugą ze zmartwieniami i sprawami codzienności.
Nie dając ujścia swoim myślom, nie dajesz też przestrzeni, aby w głowie pojawiło się miejsce na nowe. Wiecznie zajęty i nadaktywny umysł to tak, jakby wcale go nie było... Twoja kreatywność nie ma szansy zaistnieć, jeśli nie masz przestrzeni, aby spowolnić tę burzę myśli o codziennych sprawach.
Wylanie myśli na papier pomaga skontaktować się ze sobą, a tym samym też z otoczeniem. Jeśli zastanawiasz się, co miałabyś zapisywać codziennie, odpowiem – nic nie jest zbyt błahe, nieistotne dla zapisania, a więc pisz wszystko, co przyjdzie ci na myśl. Niech będzie to najbardziej naturalna czynność na świecie – przesuwanie dłonią z długopisem po kartce papieru. Nie koryguj swoich myśli i nie oceniaj – to nie ma być sztuka pisarstwa, po prostu pozwól myślom popłynąć i zobaczysz, że po zapisaniu dwóch, trzech stron poczujesz ulgę, uspokoisz się i zrodzi się nowe spojrzenie na znane sprawy.
Każda z nas, mniej lub bardziej, ma w sobie wewnętrznego krytyka, który cenzoruje większość dobrych i śmiałych pomysłów, przychodzących na myśl. Słuchanie tego nieprzychylnego tobie głosu sprawi, że zamkniesz się i ograniczysz do tego, co znane, odbierając sobie tym samym szansę na spróbowanie czegoś nowego, a taki powiew świeżości w wielu dziedzinach jest bardzo potrzebny.
Ustal sobie stałą liczbę stron (proponuję 2-3), którą będziesz zapisywać codziennie i ćwicz się w systematyczności. Po niedługim czasie zobaczysz, że zapisywanie tych stron stanie się dla ciebie naturalne i niezbędne, prawie jak oddychanie. „Słowa są pewną formą działania, zdolną wywoływać zmiany” Ingrid Bengis
Zapisywanie myśli jest narzędziem do twórczego odrodzenia. Z początku ta praktyka może wydawać się błaha, ale w rzeczywistości taka nie jest. Pisz cokolwiek, aż zapiszesz te dwie/trzy strony.
Dla lepszego zrozumienia sensowności pisania „pamiętnika” przytoczę trafne porównanie (znalezione w książce „Droga artysty” Julii Cameron), bo ono pokazuje różnicę między mózgiem logicznym a mózgiem artystycznym. Ten pierwszy jest kategoryzujący, myślący w uporządkowany sposób, postrzega świat w znanych sobie kategoriach, nastawiony jest bardziej na przetrwanie, a wszystko co nieznane, jest postrzegane jako niewłaściwe. Tymczasem mózg artystyczny wchodzi w rolę wynalazcy, dziecka, jest twórczy, operuje swobodnymi skojarzeniami, tworzy nowe powiązania.
Prowadzenie dziennika uczy mózg logiczny usuwać się na bok, by mózg artystyczny mógł się pobawić. Nie da się systematycznie zapisywać tych stron i nie zauważyć zmiany, czy nie dotrzeć do własnych pokładów twórczej mocy.
Jeśli nadal nie jesteś przekonana, to jeszcze raz zachęcam: spróbuj i na początku potraktuj to jako narzędzie; oprócz uspokojenia myśli pomoże wyzwolić obszary twórcze, które być może od dawna ignorowałaś albo nawet nie byłaś świadoma ich istnienia.
