WEWNĘTRZNE DZIECKO – ARTYSTA
Rodzice rzadko reagują na artystyczne zapędy dzieci słowami typu: „Możesz spróbować i zobaczyć, co z tego wyjdzie”. Zamiast udzielić wsparcia, by mogły one żyć pełnią życia i odkryć swój talent, bywa, że kierują jedynie przestrogi. Nieśmiali młodzi artyści absorbują te uwagi, usłyszane w dzieciństwie i często całkowicie tracą lub rezygnują z marzeń o twórczości artystycznej. Twórcze impulsy „dziecka-artysty” często bywają lekceważone albo tłumione. Gdy byłyśmy małymi dziewczynkami, rodzice w dobrej wierze próbowali rozwijać w nas inne, „bardziej rozsądne” umiejętności, zapominając o tej, tak ważnej, kreatywnej cząstce.
Kiedy jest się małą dziewczynką, nie wie się, że można nazwać siebie artystką, jednak marzenia, przeczucia, pragnienia i ciągoty ku temu nie odchodzą. Kiedy dorastamy, same siebie tak nie nazywamy z obawy przed tym, że nie miałybyśmy jak udowodnić, że jesteśmy artystkami. Ale pamiętaj: wewnętrzna artystka jest dzieckiem i odnalezienie tego wewnętrznego dziecka jest początkiem, a potem trzeba zaopiekować się nim. Każda z nas wyposażona jest w naturalny instynkt kreacji i posiada wewnętrzne siły twórcze, które w różnym stopniu mogą się rozwinąć w latach późniejszych. Kobieta artystka od momentu narodzin, mając warunki, pozwalające na bycie kreatywną, będzie dążyć do odważnego tworzenia. Potwierdza to J. Smith mówiąc: „Twórczość jest podobna do miłości – zdolność kochania jest właściwa każdej jednostce w momencie narodzin, ale środowisko, w którym żyje, determinuje, czy zdolności te rozwiną się czy nie”.
SATYSFAKCJA, ALE NIE SZCZĘŚCIE?
Dorastając w takich przekonaniach, nie potrafisz doceniać własnych dokonań, często jesteś zbyt bojaźliwa, by zostać artystką, gdyż mamy zbyt niskie poczucie własnej wartości i przed samą sobą czasem trudno przyznać się do artystycznych marzeń. Kobiety niezdolne dostrzec, że posiadają talent, który tak podziwiają u innych osób, nierzadko wchodzą w relacje z osobami, które są artystami, o czym same w głębi serce skrycie marzą lub zostają ambitnymi i przedsiębiorczymi menadżerkami artystów, czerpiąc sporo satysfakcji. Jednak jest to przyjemność związana ze służenia swojemu marzeniu na odległość. W takich sytuacjach możesz odnieść sukces, ale niekoniecznie odnaleźć szczęście; możesz z tego powodu doświadczać wewnętrznej pustki i niewyjaśnionego smutku.
DROGA UWOLNIENIA SIĘ OD BLOKAD TWÓRCZYCH
Nauka tworzenia jest drogą i tak, jak zaczynamy chodzenie od raczkowania, pierwszych kroków, potem upadków, tak wygląda droga twórcza. Blokady twórcze należy usuwać powoli i z wyrozumiałością dla siebie. Błędy są konieczne do rozwoju, tak samo jak potknięcia są czymś naturalnym w nauce chodzenia. Oba doświadczenia są tak samo ważne.
Aby twórczo się rozwinąć, musisz pozbyć się stwierdzeń typu: „Nie mogę być odnoszącą sukcesy artystką, bo: porzucę znajomych/ skrzywdzę rodzinę/ jest za późno/ nigdy nie zarobię dobrych pieniędzy/ wszyscy mnie wyśmieją/ itp.”. Żadna z tych negatywnych myśli nie musi być prawdziwa, przejęłyśmy je od społeczeństwa i kultury. Uprzedzenia są tylko przekonaniami, a nie faktami. Jeśli marzenie o byciu artystką wydaje Ci się nierealne i jeśli dodasz do niego te negatywne przekonania, wtedy pozostaniesz zablokowana.
ZABLOKOWANIE „ALBO-ALBO”
Większość zablokowanych artystek operuje zdaniami tyou: „Albo będę szczęśliwą żoną albo zostanę artystką” – tymczasem jest możliwe bycie artystką i osiągniecie spełnienia w miłości. Twoja blokada nie pozwala Ci po prostu tego dostrzec. Klucz do rozwiązania tej blokady leży w odblokowaniu. Przeczytaj to jeszcze raz i zastanów się, co oznacza dla Ciebie.
OBRONNE AFIRMACJE
Afirmacja to wypowiedzenie pozytywnego przekonania. Z łatwością mówimy o sobie negatywne rzeczy, a powiedzenie o sobie czegoś miłego okazuje się trudne – jednak jest potrzebne. Możemy aktywnie zmieniać przekonania na swój temat. Co możesz mówić samej sobie, aby budzić w sobie kreatywność, twórczość i by odkryć swoje wewnętrzne dziecko? Np. „Wolno mi pielęgnować wewnętrzną artystkę”, „Moja kreatywność prowadzi mnie w stronę miłości”, „Bóg pragnie mojego dobra”, „Jestem gotowa używać swoich twórczych zdolności”, „Jestem gotowa doświadczać własnej twórczości”.
KREATYWNE ĆWICZENIA WSPOMAGAJĄCE
- Obowiązkowym ćwiczeniem jest pisanie. Pisz, pisz i jeszcze raz pisz, nawet jeśli nie chcesz być pisarką. Praktyka tzw. „porannych stron”, o których pisałam w tym artykule "Pamiętnik – nie tylko dla małych dziewczynek" [kliknij aby przeczytać], jest bardzo wyzwalająca twórczo.
- Znajdź powody złych emocji. Wymień trzech wrogów Twojego artystycznego poczucia wartości. Możesz się rozzłościć, te emocje są potrzebne. Uwzględnij to, co powoduje Twoje rozgoryczenie, pozwól sobie na odczucie smutku czy straty, związane z uświadomieniem tego, że ktoś zabijał w Tobie naturalną kreatywność, wybacz tym osobom i zacznij walkę o swoją twórczość.
- Wymień trzech dawnych obrońców Twojego artystycznego poczucia wartości. To osoby, które dobrze życzyły Tobie i Twojej twórczości. Przypomnij sobie, co Ci mówiły dobrego i pielęgnuj w sobie te dobre słowa.
- Gdy ogarnia Cię bezsilność, pójdź z wewnętrzną artystką na spacer. Żyj szczęśliwie i miej czas, aby skupić się tylko na swoim rozwoju, chociaż 5 minut dziennie – to tzw. praktyka świadomego życia.
- Podróż w czasie – wybierz i opisz sytuację, która dodała Ci otuchy. Napisz list z podziękowaniami, wyślij go do siebie lub dawnego mentora.
„Niech odzyskanie siebie stanie się dla ciebie życiowym priorytetem” Robin Norwood
